Het gaat om toezicht, niet om provisies

Zelden heeft nieuws tot zoveel opwinding geleid in de verzekeringswereld. Minister Jan-Kees de Jager wil provisies verbieden die banken en verzekeraars betalen aan onafhankelijke tussenpersonen. Het verbod moet ervoor zorgen dat tussenpersonen zich alleen nog maar laten leiden door het belang van de consument. Want dat is door een kleine groep tussenpersonen uit het oog verloren; zij smeerden woekerpolissen aan hun klanten aan. Een kleine groep heeft het verziekt voor de hele branche.

Wat de consument wil

De discussie is vervolgens doorgeslagen naar de andere kant: door oeverloos te praten over beloningsmodellen, is de consument opnieuw uit het oog verloren. En wat wil die consument? Die wil goede producten tegen een redelijke prijs. Wat de verkoper van die producten er zelf aan verdient, maakt niet uit, zolang de prijs maar redelijk is. We weten toch ook niet wat de bakker aan zijn brood verdient en de slager aan zijn vlees? De consument vindt het wel belangrijk dat hij wordt beschermd tegen onverantwoorde financiële adviezen, zo blijkt uit onderzoek van van de Stichting Erkenningsregeling Hypotheekadviseurs onder consumenten.

Geen gedoe

Uit dit onderzoek blijkt verder dat consumenten die een hypotheek aanschaffen, willen dat de adviseur door de hypotheekverstrekker beloond wordt. Als ze toch moeten betalen, hebben ze het liefst een vooraf overeengekomen bedrag. Dat is wat de consument wil: niet te veel gedoe, maar gewoon een goed product voor een goede prijs! Met provisies an sich is niets mis en het is niet per definitie slecht voor de consument als de adviseur veel verdient. Waar het wel om gaat? Toezicht. Er moet goed toezicht zijn of alles conform de wet gaat en niet de normen van fatsoen en redelijkheid overstijgt. Hier wringt de schoen. Toezichthouders in de financiële wereld zijn boekhouders. Zij kijken enkel naar de procedures en niet naar de inhoud. Daar komen problemen van.