Verzekeren tegen een Tsunami of overstroming?
Het aantal natuurrampen neemt toe. De feiten. De meest uitgebreide database voor verzekeraars, die van Munich Re, laat zien dat het aantal extreme weersomstandigheden sinds 1980 is verdrievoudigd en dat deze trend zich doorzet. De schade in 2008 bij grootschalige rampen wereldwijd bedroeg 269 miljard, een vervijfvoudiging ten opzichte van 2006.
In de nacht van 31 januari 1953 voltrok zich in Zeeland een ramp van zo’n grote omvang, dat we die in Nederland nooit meer zullen vergeten. De schade was omgerekend naar het huidige prijspeil vergelijkbaar met de schade veroorzaakt door de orkaan Katrina. Geschrokken door de omvang van de schade verbood de rechtsvoorganger van het Verbond van Verzekeraars de leden voortaan dergelijke risico’s te dekken. Hoewel het verbod later is ingetrokken moet Nederland het als een van de weinige landen in Europa zonder overstromingsverzekering doen. De vraag is, kun je dergelijke grote risico’s eigenlijk wel verzekeren? Uit voortschrijdend wetenschappelijk inzicht blijkt van wel. Wouter Botzen, verbonden aan het instituut voor Milieuvraagstukken van de VU promoveerde vorig jaar cum laude op dit thema. Zijn conclusie: in tegenstelling tot wat de overheid en de private verzekeraars altijd dachten is er wel degelijk een markt voor een overstromingsverzekering met een premie van ca 10 euro per maand. De overheid blijkt echter terughoudend met het introduceren van een dergelijke verzekering. Waarom? Jeroen Aarts, hoogleraar klimaatrisico’s en waterbeheer aan de VU denkt er het volgende over: “ …dat zal te maken hebben met Rijkswaterstaat. Die ziet het als een ongewenste inmenging op hun terrein van het waterbeheer. Rijkswaterstaat wordt nu door niemand gecontroleerd, behalve door zichzelf…” . Deze uitspraak riep bij mij de herinnering op aan Johan van Veen, de ontwerper van de Deltawerken, en zelfs bij Nederlands publiek totaal onbekend. Al vanaf de jaren dertig waarschuwde hij telkens weer dat de dijken in Zuidwest-Nederland te laag waren, dat er bij stormvloed een ramp dreigde. Toen op 1 februari 1953 het ontwortelde water 1836 mensenlevens vernietigde op de Zeeuwse en Zuid-Hollandse wateren, was hij ontzet dat hij op zo’n wrange wijze gelijk had gekregen.
In de buitenlandse pers, vooral de Amerikaanse, werd Van Veen halverwege de jaren vijftig geroemd. Ze noemden hem, de voor- en wegbereider van de Deltawerken, Master of the floods. Zij verbaasden zich erover dat deze waterstaatsingenieur in Nederland niet op handen werd gedragen. Een man met dergelijke verdiensten moest toch op alle mogelijke manieren worden geëerd?
(bronnen: Wikipedia en Q magazine maart 2011)
